Steentjes op een graf

Uitleg bij het Joodse gebruik om een steentje neer te leggen
bij het bezoek van een graf

Mensen werden in vroeger tijden begraven op de plek waar ze stierven, en de graven werden gemarkeerd met hopen stenen. De oorsprong van dit gebruik is oud en stamt mogelijk uit de oudtestamentische tijd, toen het Joodse volk een nomadisch bestaan leidde. Soms werd de overledene op harde grond onder een hoop stenen begraven. Om het graf te markeren en te voorkomen dat de overledene werd opgegeten door dieren, werden er stenen op gelegd. Andere bezoekers vulden de stenen uit respect aan.

Vaak laten bezoekers een steentje op een graf achter, ten teken dat men is geweest en de dode heeft herdacht. Inmiddels wordt het gebruik ook gelieerd aan de diaspora: joden zijn verspreid over de hele wereld en niet altijd in staat om het graf van hun dierbaren te bezoeken. Door een steen achter te laten wordt hun verwantschap gemarkeerd.

Het plaatsen van een steen op een graf heeft nog enkele symbolische betekenissen, zoals:

• Stenen vergaan niet en hebben eeuwigheidswaarde, dat staat voor het eeuwigdurende grafrecht.
• Als teken dat het graf bezocht is, zoals op andere begraafplaatsen bloemen worden neergelegd.

Bron: Wikipedia.